Yerin 300 küsür metre altındaki bir madende ve tonlarca suyun içinde 18 kişi ve dışarıda bekleyen yakınları....Tam dört gün oldu.
Umut çok illet bir şey. Nefret edilesi bir duygu bazen.
Herkes, ilgili bakanlar, arama kurtarma ekipleri, uzmanlar bilmem kimler artık umutlar tükendi demeye başladı ya siz bir de onların yakınlarına sorun, umutlar tükendi mi?
Evet, benim de içim acıyor, ama dışarıdan bakan biriyim, düşünüyorum; Hani bir yere saklanmış olsalar, suya karşı barikat kurmuş olsalar, iyi kötü susuzluk yaşamazlar, yiyecek olmasa bunca zamandır dayanmış olsalar. Olamaz mı? Eğer içeridekilerden biri yakınım olsaydı buna öyle güçlü bir şekilde inanırdım ki.
İşte dedim ya umut bazen iyi, çoğu zaman kötü bir duygu. Insanı yavaş yavaş bitiren, mahfeden bir duygu. Uçsuz bucaksız, ayarsız belki bazen usturupsuz.
Ama Allah'tan ümit kesilmez değil mi? Evet umut etmek Allah' a varlığına inanmaktır bir nevi. Ol deyince olduransa o biz de inanırız, umut etmeye devam ederiz o zaman.
Allahım sağsalim sevenlerine kavuşmasını nasip et. Âmin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder