Herhalde bebeğimi büyütürken beni en zorlayan şeydir yolculuk yapmak. Zaten yolculuk normalde de benim için stres kaynağıdır. Hep ya bişeyi unutursam, ya evde bir şeyi açık bırakırsam, ya geç kalırsam, yetişemezsem diye kendimi yer dururum. Bi de uçuş fobim var ki, o da üstüne bal kaymak oluyor.
Ki defalarca bişey unutmuşluğum, uçak kaçırmışlığım, havaalanında tam uçağa giderken kimliğimi kaybettiğimi farketmişliğim var. Bir de dehşet derecesinde panik eşimi ekleyin üstüne. Offf, ben çok yaşamam bu gidişle.
Günlük hayatta eğer dışardaysam ve üzerimde sadece telefonum varsa yeterli. Kendimi rahat hissetmeyi öğrendim. Kendime telkin ede ede. Ama Gudu söz konusu olunca yine stres yapıyorum.
Şehir içinde bir yere giderken bile, her seferinde bişeyi yanıma almayı unutuyorum. Her seferinde ama. Belki de arayıp arayıp eksik bişey uyduruyorum.
Bu Gudu' nun battaniyesi olur, suluğu olur, yedek çorabı ve ya atıştırmalık bişeyi olur, hiç farketmez. Şöyle bi aklımda tarıyorum ve eksiği buluyorum. Bingo! Iyi halt ediyorum.
Heryere arabayla gittiğimizi düşünürsek yokluğu sorun olmayacak ve ihtiyaç halinde bi yerden rahatlıkla alınacak şeyler. Ama işte gel de anlat.
Yakında bir uçak yolculuğumuz var. Ve ben yine stres yapmaya başladım. Tam donanımlı bir şekilde gitmemiz lazım ki ben hem uçakta kalbim güp güp atarken bir de bunları kafama takmayayım.
Bu kadar korkup yine uçak yolculuğu tercih etmemin nedeni mi? Başka seçeneğim yok. Ailelerimiz bizden çok uzaktalar:((
Ayrıca düşündüm de, bebekle yolculuk konusunda annelere çok değerli tavsiyeler verebilirim. Öhmm!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder