Sonbahar en güzel mevsim bence. İnsan bi dinginleşiyor, bi içine dönüyor. İlla ki hüzünleniyor da. Zaten bu mevsime boşuna hazan dememişler ya. Hüzün mevsimi işte.
Sararan yapraklar, yağmurlar da insanın hüznüne hüzün katıyor işte.
Şuanda yağmur yağıyor, camdan manzarayı izliyorum.
Sarı yaprak falan ara ki bulasın. Ağaç yok ki yaprak olsun. Gri, çirkin bir görüntü var. Çirkin çirkin yapılar, bitmemiş inşaatlar, her inşaatın yanında o sevimsiz vinçler... Artık her yerde 20 30 katlı binalar var. Sanırsın New York burası. Sanki kim en yüksek binayı dikecek yarışı var.
Böyle durup bakınca dünya ne kadar sahici görünüyor. Binalar, ağaçlar, uçaklar...herşey öyle yerli yerinde ki insan bu dünyanın bir sonu olacağına şaşırıyor bazen. Ne kadar inançlı olsak da ölüm diye bir gerçek olmasa inanamayacaktık belki.
Off nerden girdim bu konulara. Bi sigara yaktım, yağmuru izledim kafa nerelere gitti.
Iyi ki varsın canım blogum. Sayende istediğim kadar saçmalayabiliyorum. Muckks!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder